"bu kadar üzüleceğini düşünmezdim.ben aslında bu kadar ciddi olduğunun farkına varamadım bile,söyliyecek bişey bulmakta zorlandığımın farkındasındır."dedi karşımda duran kız.
"farkındayım."deyip sigara içmeye devam ettim.
"seni üzmek istemezdim"dedi sonra da.
"üzdüğünü düşündüğüne göre bişey yaptığı farkındasındır"dedim ve sigaramı içmeye devam ettim.
"farkındayım."dedi o da.hala usanmadan konuşabilmesine alışamamıştım.ve ritüel şeylerdi bunlar.
"gözlerime bakıcak mısın?yoksa görmezden mi geliceksin beni?"dedi biraz üzülmüşe benziyordu beni yıktığı için ama rol yaptığı kesindi.
"seni görmezden gelmiyceğim tabii ki de,sadece seni bir boşluk olarak görmeyi planlıyorum."dedim,kafasını öne eğdi ve sigaramdan bir fırt daha aldım.
"böyle olması istemezdim."dedi.
"hayır ben mutluyum bir bakıma."dedim biraz şaşkındı tabi ani bir hareketle gözlerini bana dikti
"mutlu musun?"dedi ve şimdi çok ciddi bakıyordu bana
"evet en azından hayallerim boşa gitmedi ha?"dedim bir kaç saniye bakıp başını yine öne eğdi.alaycıydım,belliydi.yavaşça saçlarını topladı ve ayağa kalktı oysa o anda gitmesi gereken bendim.gömleğini düzeltip üst düğmesini kapattı.ve ben hala sigara içiyordum usanmadan ve o da ayakta dikilmiş bana bakıyordu.
"söyliyecek başka bişeyin var mı?"dedi.kafamı bile kaldırmadan cevapladım
"tabii ki de hayır,yıkıcı bütün cümlelerimi ard arda söylersem etkinliklerini kaybederler,senin boşluğunu görüceğim her gün için özel cümleririm var."dedim.sigaramın son fırtını alıp söndürdüm,tek kelime etmeden başımda duruyordu.yavaşça arkasını döndü ve yürümeye başladı.poposunu izledim.başka ne yapabilirdim ki?
