bence bir sorun var,
görmek her zaman anlamanın anahtarı değildir çünkü,
ya da duymak.
bence karar veremediğin ayrıntılarda sana yanlışı gösteren büyük sorunlar var etrafında,
sevmek veya değer vermek,her zaman doğru olmaz sonuçta.
gerçekten sıkılsaydım eğer,kendimden,orda olurdum belki,biraz yakın,biraz uzak. -"akar ama,sıvı o"dedi biri.o kadar da yavaş hareket etmiyordu ve kucağındaki yükler omuzlarına yansımıştı.
güçsüz değildi ve bağıramazdı.
kıvrımlı sokaklarda yürümek ona her zaman uzun saçları hatırlatırdı.bana bunu hep anlatırdı.
-"duruşu böyle mi?"derdi.kim olduğunu bilmediğim insanların gülüşlerini anlatmamı isterdi ona. arada gelirdi ama genelde gelmemeyi seçerdi.uzaktan gülümsemeyi bana zorla öğretmişti.
-"herşeyi öğrenmek zorunda değilsin.sadece biraz gülümse.uzakta olsam bile."
o insanların görmemezlikten gelme duygularına küstü.
-"sen ordaysan ve senin gözlerine bakmamışsa,bil ki senin orda olduğunu yanındaki kişiden bile iyi biliyor."derdi.
-"her zaman gülümse,boş bakıp bişeyler düşündürmekten daha çok şey düşündürür çünkü"
bilinçsizlik parmak uçlarında sallanırken,ilk olarak,arkana sakın bakma.ileri hele hiç.sadece olduğun yerde dinlen biraz,biraz da düşün,ama fazla yorulma ve sadece kendi düşüncelerinde boğul,kendi isteklerinde ve kendi kararlarında.zaten bunu yapabilirsen ilerisi sana daha bir parlak gelicek,arkan ise insanların sana yaşattığı keşkelerle sırıtıcak yüzüne.
-"farketmez"derdi.
-"kendin ol"derdi.
-"fazla dinleme."derdi.
-"ne istersen onu yap kendin olduktan sonra insanları fazla dinlemesen de farketmez"derdi.
o daha çok şey söylerdi.
görmek her zaman anlamanın anahtarı değildir çünkü,
ya da duymak.
bence karar veremediğin ayrıntılarda sana yanlışı gösteren büyük sorunlar var etrafında,
sevmek veya değer vermek,her zaman doğru olmaz sonuçta.
gerçekten sıkılsaydım eğer,kendimden,orda olurdum belki,biraz yakın,biraz uzak. -"akar ama,sıvı o"dedi biri.o kadar da yavaş hareket etmiyordu ve kucağındaki yükler omuzlarına yansımıştı.
güçsüz değildi ve bağıramazdı.
kıvrımlı sokaklarda yürümek ona her zaman uzun saçları hatırlatırdı.bana bunu hep anlatırdı.
-"duruşu böyle mi?"derdi.kim olduğunu bilmediğim insanların gülüşlerini anlatmamı isterdi ona. arada gelirdi ama genelde gelmemeyi seçerdi.uzaktan gülümsemeyi bana zorla öğretmişti.
-"herşeyi öğrenmek zorunda değilsin.sadece biraz gülümse.uzakta olsam bile."
o insanların görmemezlikten gelme duygularına küstü.
-"sen ordaysan ve senin gözlerine bakmamışsa,bil ki senin orda olduğunu yanındaki kişiden bile iyi biliyor."derdi.
-"her zaman gülümse,boş bakıp bişeyler düşündürmekten daha çok şey düşündürür çünkü"
bilinçsizlik parmak uçlarında sallanırken,ilk olarak,arkana sakın bakma.ileri hele hiç.sadece olduğun yerde dinlen biraz,biraz da düşün,ama fazla yorulma ve sadece kendi düşüncelerinde boğul,kendi isteklerinde ve kendi kararlarında.zaten bunu yapabilirsen ilerisi sana daha bir parlak gelicek,arkan ise insanların sana yaşattığı keşkelerle sırıtıcak yüzüne.
-"farketmez"derdi.
-"kendin ol"derdi.
-"fazla dinleme."derdi.
-"ne istersen onu yap kendin olduktan sonra insanları fazla dinlemesen de farketmez"derdi.
o daha çok şey söylerdi.
