Mutfakta başlıyor,

 

Annem sarımsaktan kısıyoruz diyor, ekonomi kötü o sıralar. Espri ile karışık bana kıstıklarını belli etmesi gerektiğinden mi yoksa cidden mi sarımsaktan kısıyorlar bilmiyorum. İlk kısma diyaloğu akşam yemeği hazırlarken geliyor; babamın yine ben otururken, kızım annene yardım et dayatmasını yaptığı ve annemin aslında yardım istemediği bir anda mutfağa girmek durumunda kaldığım ve ayaklarına dolanmış olmamı sağladığı o yardım et dayatması aksiyonu. Bir şekilde üstüne de annemin elindeki bezi almıyorum ve masayı babam silmek durumunda kalıyor. Neyse ben annemin beni orada istemediği bir anda marulları kesmek için oradayım işte. Sepetten sarımsak uzatır mısın dedikten sonra gelişiyor o diyalog, haliyle. Kızım biraz sarımsak uzat, çok değil ama üç diş yeter, kısıyoruz sarımsaktan, durumlar iyi değil. Böyle, kendiliğinden. Ben buna rağmen bir gün sonra ona botoks randevusu aldırıyorum. Sırf gözlerimi kısıp kaşlarımı çatmamak için, durumlar kötü savaş geliyor, biliyorum ancak kaşlarımı çatarak kendimi daha da dibe batıramam diyorum. Unuttuğumu sandığım mimiğime yenik düşemem. Neyse sabahında menemene sarımsak koyma muhabbetinde tekrardan açılıyor konu. Yine bana soru soruyor, ona yalvardığım, onlarca kere bana soru sorma dediğim halde soruyor işte, menemene sarımsak koyayım mı? Yok diyorum koyma. Menemene sarımsak mı koyulur diyorum. Yok diyor iki diş koyalım. E hani kısıyorduk, kr,iz fa,lan. Gülüyor dinlemiyor. Çoktan soymuş sarımsakları, karıştırdığım menemene atıyor. Bana neden soru soruluyor ben anlamıyorum zaten. Anksiyetemi zorluyorsunuz. ve cevap düşünüyorum. Hadi verdim diyelim beğenmiyorsunuz. Sormayın kardeşim soru diyorum dinlemiyorsunuz. Aslında hiç bir şekilde dinlenmiyorum, ama kabul de etmiyorsunuz. Neyse bu kısma-esprimi notlarıma yazmak için menemeni karıştırmaya ara veriyorum. Şimdi ise yazıya. 

Annem beni botoksa götürmek için almaya geliyor, akşam misafirler var. Ev çok pis diye kendini üzüyor. bip bip. ( yazı online a koyulduğu günün öncesi bu temizlik tarafımdan yapıldı) Yok daha korna çalmadı. Devam. İşte bu sarımsak kısma işinde beni yazmaya iten bişey buluyorum. Hoşuma gidiyor. Notu almam üzerine tüm gün aklımda yazma meselesi. Kahvaltı sonrası tokluk şekerime baktırmak için oyalandığım iki saatte yazmıyorum bu yazıyı. Annem beni almaya geleceğine yakın başlıyorum yazmaya. Stresi mi seviyorum? Neydi ben bi cümle etmiştim de Pokahrada, Sujan’a, stres zamanlarında daha iyi yaptığımı, daha iyi ne yapıyorum? Neyse o işte. Herhâlde 10dan fazla kere yüzüme vuruldu bu laf, sonrasında, ne zaman stres anında olsam bişeylerin iyi yapılması beklendi benden. Normalde kolay kolay bişey beklenmez benden, hoşuma gitti. Ancak genelinde iyi yapmadım ne yaptıysam, yapmayı iyi sandım, olduğu o işte.