keşfedilmemiş bir gezegeningüdümünde zaman dokusu

eksildikçe çoğalan bir maddeden de ölü olan nesne

alımlama sabahında

sus nesne özü oluşturur.

sanatçının fikirleri ise ikincil,

içine erise de hüsran boşver kaptan

dirimsel apaydınlığın yararlandığı kaynaktır gölge

uyuşmazlığın paradoksal mantığı başka türlü olabilirdi ancak öyle olmuş,

resim sanatından bahsettmiyorum, hayır hayır,

seçimlik bir büçümde sıralanması gerçeklerin v geçmiş iletişim-kodu anlama misalleri

,

yan tarafta dur,

birşeyi benzerlerinden ayırt etmeye yarayan özelllik, evet evet, şu taraf geçIra

,

zaman mekanlaşır mı? 

-sanat alanında;

kadavranın kadavra olarak canlılığını doğruladığı şey de ne?

-anatın kalanında.

çatlak görünmeyenin profili?

zaman merdiveni-hiçlik mekanı. 

ah siz kullanım nesneleri olmaktan çıkarıp seyirlik bakışa teslim olan nesneler!

ütopik olan dosttur ya aynı  sırada,

arkada önde fark etmez, 

arasında..

daima geçmişi örnekle model al falan, harmanla, yapıtla,

insanlaştırılmış bir gök tasarla kendine,

cansız nesnenin susturulmuş sesini bağırt,

bu şiir neyin imasıdır?

sesin müziği ne manadır?

söy eylem,

kişilerini nesneleştirmeye cürret etmiyorum dahi,

zıtlığın ötesine geçmiyorum,

ya da korkuya aşkı çektir miyorum,

bilinç engellere dahildir çünkü,

ey müzik sen!

benimle arabalanır mısın en derindeki düşüncelerimin derinden yükselen yüzeyine?

sen de aynanın içinde kendini ararsın, anlamın gerçeğe eklenen bir değerdir farkına varmazsın,

sırf geleceği ön gören sanatsıllığındandır güncel değilsin bebeğim,

geleceğe çalansın.

yaşamsa dirimsel, bilgilenim görsel, ben sansüel, bura 3 parsel.

üstdilsel, işlevsel, model, benzer, nesnel, neden gölge arkandan gelendir bilmeden?

gölgeyi boşver,

gölge başkasınıdır, evsiz barksız, imge çizen iletişim, ama kendinden söz eden bencil, hep dışarıda olan, 0 amaç 0 yol, özgür ruhlu tamam ama anlamı ışık aman ha, aramızda 

ve aslında yalnızlığı engelleyen son olgu.

bense kararlı bir eksantirik olma hakkıyla ampul içi ormanlarındaki tundrasal yapraksız ağacımdır,

önce bekler sonra solar gitmeden biraz daha salar, ışığı sevmez ancak ışıkla kaçar, yerinde durmaz, bu nasıl ağaç?

ama işte öyle böyle çeşitli zamanlar yaratır özel anormalliklerle bu şiiri sığınağım yaparım. 

nasıl iyi filozoflar gerçekliğim kaosunu budar ise sen de tüm ağaçları budayacaksın emme

aksiyle imlenen ben evin beden ilişkisi ile sonlanır, masa lambamı geceleri hep kapatırım.