"bir defa düşünmelisin."
anlamadığım şeyler var.kitaplarda aradığım.kafamı bile bile karıştırmaya zorladığım insanlar.çok kez baktım gözlerine.keşke anlatılmak istenen vurgulu anlamsızlıklardan uzakdurabilen biri olmayı başarabilseymişim dedim kendi kendime.
"aslında başında gördüğün kişi ile şimdi göremediğin kişi,her türlü,aynı kişi."
avuçlarımın içindeki asaletsizlik göz yaşlarının bekçisi olan,canavar,sen-benim yarattığım bir sen ama,gerçek sen bu olamazsın çünkü-dün gece bana uğramadı yine.söylediklerim beni bukadar yakamaz diye bağırdım arkandan,ne de güzel üzülürdün arada.canavar.
"bir defa ağlamalısın."
kestim,yapıştırdım bazı sayfalardaki sözleri birbirlerine,her türlü bana istediğimi veremedi,Boris,John belki Shakespeare bile;
'bu yazdığım aşk değilse,ben hiç yazmadım,ya da hiç kimse aşık olmadı.'
bazıları hiç okumadı,bazıları da hiç aşık olmadı.evet(gülüyorum)
sadece kafanızı karıştırıyorum.ben okudum da,o yazdı da,belki aşık bile olmuş olabilirim.
konu bu değil.durun geri dönmeliyim.
ama bakın bu genelde bi taktiktir.söyleyecek-bişey-bulamıyorsan-söyleneni-tekrar-et-taktiği.fazla kullanım boşluğun göstergesi değil de,tutukluğun belirtisidir.tutuğum biraz.
olumsuzlukla başladığım cümlelerin ardından gelen kafa karıştırıcı mantıksızlık gülüşlerinden sonra başa dönüp düzeltmem gereken yerler var şimdi;bana istediğimi veremedi derken ben,orda bişey vermedi demek istemem tabii.-çünkü biz her okuduğumuz kitaptan sonra ağlayıp'daha o kadar çok okunacak kitap var ki!'diyen türden insanlar olduğumuza göre,orada anlatmak istediğim bir konu odaklı aranan şeyin bulunamaması ki onu bulamamın nedeni de ne aradığımı bilmediğimden kaynaklanan bir mantık hatası göstergesidir.
..
bazı düşüncelerimden kaçıp kurtulamıyorum bir türlü.bazen onlar korkuların en korkutucusu oluyorlar,beynimde bütünden bütüne belirginleşiyorlar ve bir hayalet gibi gitgide yaklaşıyorlar.tükenmişliğimden arada bir sadece bir yerde boş boş oturup kalp atışlarımı dinleyecek kadar saçmaladığım bile oluyor-bunun yerine saatlerce bile dolaşsam,o atışları dinlemenin yerini tutamıyor ama,o denli hazzı var bazen.
her türlü yapayalnız olduğumun ve beni kimsenin anlamadığı bilincine varıyorum sabahları.yaşamın yüzeysel oyunlarıyla yetinip geçici bir sevince bile varım şu sıralar.tekrar tekrar üst üste başımı kaldıramayaşım yastıktan bana benim ben olma isteğimi hızlıdan hızlıya azaltmakta ve bir çok soruyu ard arda sorarak ilk önce kendi beynimi sonra da sorduğum kişi veya kişilerin beynini yormaktaydı.vazgeçtim sorulardan.soru sormak sıkıyor beni çünkü.istemiyorum öğrenmek.
tamam.yalan söyledim.basbayağı hem de.bal gibi de soruyorum soru.çok da bilmek istiyorum herşeyi.vazgeçemeyeceğim bişey varsa o ya soru sormaktır ya da soru sorulacak bişey aramak.
bilemiyorum.
ruhsal bunalım geçirdiğimi gösteren en ufak bir belirti yok üstümde.çünkü geçirdiğim falan da yok.hatta olması gerekenden de normal bi hayatım var buralarda.belki olması gerekenden biraz sıkıcı olabilir,biliyorum,böyle olması çok da inanılmaz olmamalı.sıkıcı terimini çok sıkıcı bulsam da inanmayacaksınız ama sıkıntıdan başımın ağrıdığı olur.ama kafasının içinde ne duyarlılık ve sorunlardan ne de düşünceden iz olmayan biri olmak hiç istemem.tabii kendimi düşüncelere ve sorunlara tümüyle bağlayıp,kaptırıp,hayattan koyvereceğimi de sanmam.hiç fena fikir gibi görünmesede,hayır,o daha da sıkıcı olmalı.ayarını iyi yapmak gerekir;sorunlardan beynimizi yormanın.
"?"
haklısın.göz kapaklarım benden bağımsız hareket etmeye başladığında geliyor bunlar hep başıma ve her seferinde artık durmam gerektiğini bana söyleyen iç sesim(-ki bayılıyorum şu iç sese,bazen nasıl da mantıklı olabiliyorken bazen ne güzel saçmalar o,sensindir ama bazen sanki senden ap ayrı biridir ve senin tam tersine konuşur durur-bayılıyorum şu gerçekten de senden bağımsız olabilen iç sese,benim ki öyle-)bile bazen hiç etkileyemiyor beni.ama olsun ben yine de bazı şeyleri kendime saklamayı yeğleyenlerden olabilirim ki evet öyleyim.ama insanları merak ettirecek kadar çok ve önemli şeyler değildirler onlar.bu yalan değil.
diceğim gibi;gitmen gerektiğinde gitmemek için bir sebep yoktur.
yine de çok defa küsmüşümdür kendime.
